Ισως τοτε...

Ορισμένες φορές έχουμε να αντιμετωπίσουμε απλά την απανθρωπιά. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, ίσως πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι, που παρασυρόμενοι μάλλον από την έννοια του κέρδους καταπατουν και σβήνουν την ανθρωπιά από τη ψυχή τους. Αυτό από μόνο του είναι το χειρότερο που μπορεί ένας άνθρωπος να πάθει, να χάσει την ανθρωπιά του
Μια φίλη μου, δουλεύει σε παιδικό σταθμό, είχε σοβαρά προβλήματα με τη μέση της και πήγε στο νοσοκομείο. Τη διάγνωση δεν τη θυμάμαι αλλά το σημαντικό είναι ότι το νοσοκομείο της έδωσε αναρρωτική άδεια, αλλά το αφεντικό της δεν της την έδωσε!!! Ε, όχι αυτό δεν γίνεται συγγνώμη αλλά οι δρόμοι όλου του κόσμου, από το Σικάγο μέχρι τη Βαρκελώνη, την Αθηνά μέχρι και το Ρίο ντε Τζανέιρο είναι ποτισμένοι με αίμα ανθρώπων που θυσιάστηκαν για να καταφέρουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία ανθρώπινη και όμως ακόμα και σήμερα εμφανίζεται ένα απάνθρωπο καθικι και το παίζει αφεντικό! αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το χειρότερο όμως δεν είναι ότι αφεντικό αρνήθηκε, δουλειά του, το χειρότερο είναι ότι η κοπέλα όταν της είπα να διεκδικήσει τα δικαιώματα της μου απάντησε "και τι θες να κάνω? να με απολύσει και να μην μπορώ να ξαναβρώ δουλειά πουθενά στην πόλη, αφού ξέρεις μια κλίκα είναι!" αυτό δεν το ανέχτηκα, είναι καθαρή τρομοκρατία και αυτήν πρέπει να την πολεμήσουμε όλοι.
Μια κοινωνία που αποτελείται από παιδάκια που μεγαλώνουν με νταντάδες και δεν προλαβαίνουν να παίξουν με τις γονείς του, μια κοινωνία με νέους τρομοκρατημένους που φοβούνται το πιο όμορφο πράγμα στο κόσμο, το αύριο, μια κοινωνία με ανθρώπους τρίτης ηλικίας πεταμένους σε μια γωνία σε ένα ετοιμόρροπο γηροκομείο, μια κοινωνία εγκαταλελειμμένη από ανθρώπους, ένας σύγχρονος Πύργος της Βαβέλ. Όμως όλα αυτά αλλάζουν, αν γίνουμε λίγο άνθρωποι, απλά αυτό, τα προβλήματα μας ας μην είναι αν οι μετοχές που έπεσαν η το βατοπεδι αλλά αν σφίξαμε το χέρι του γείτονα μας το πρωί που τον είδαμε στο δρόμο, αν παίξαμε μπάλα με τον γιο μας στο διάδρομο του σπιτιού μας χτες το βράδυ, αν φιλήσαμε την μαμά και το μπαμπά πριν πάμε για ύπνο και αν τα λύσουμε αυτά τότε θα ξυπνήσουμε σε μια κοινωνία πιο ανθρώπινη πιο ώριμη που πλέον θα έχει νικήσει την απανθρωπιά.
Σε όσους ακουστήκαν γελοία αυτά ας δουν αλτερ το βράδυ και το Χατζηνικολάου να "ταλανίζεται" να βρει λύσεις ενώ οι επιταγές που παίρνει έχουν εξαψήφια νούμερα, όμως αν σε κάποιους ακουστήκαν αληθινά ας τα ακολουθησει και ίσως τότε οι γειτονιές να γίνουν πιο όμορφες και ίσως τότε θυμηθούμε τα παιδικά μας όνειρα, ίσως τότε...

I am writing in English

I could have been writing in Greek, but i think that is better to give everyone the chance to understand what a blog says. this is the reason of the selection of English, maybe if google gives us the opportunity a text which we wrote be translated automatically in many languages the blog world become even bigger.

Eμεις οι ταπεινοι

Βρηκα αυτο το τραγουδι καθως ψαχουλευα στο youtube.com
Pinezoula, σε ευχαριστω που παρεθεσες και τη στιχογραφια και επετρεψε να την παραθεσω και εγω με τη σειρα μου. Γιατι αυτοι οι στιχοι ειναι η αληθεια.

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Μη μας περιφρονάς, μη μας περιφρονάς
γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας.

Γράψε για μας τους ταπεινούς και τους ανώνυμους της πλάσης
σκαλί είμαστε για τους τρανούς οι θεατές στις παρελάσεις.

Αν δεν υπήρχαμε εμείς, πως θα ξεχώριζαν οι άλλοι;
Αν δεν υπήρχαν οι μικροί πως θα υπήρχαν οι μεγάλοι;

Μη μας περιφρονάς, μη μας περιφρονάς
γράψε βρε ιστορία δυο λόγια και για μας.

Αρνήσου το αν μπορείς, αρνήσου το αν μπορείς
από την ίδια λάσπη πλαστήκαμε κι εμείς.

Για μας δεν νοιάζεται κανείς, είμαστε τ' άγραφο το χιόνι
μας ξέρουν πέντε συγγενείς, η μάνα μας και οι γειτόνοι.