Ας πουμε τι ακριβως θελουμε...

Το δυσκολο εγινε, ο κοσμος βγηκε στους δρομους, νεοι, γεροι και μικρα παιδια, κινητοποιηθηκαν και ζητανε αλλαγη. Τωρα πρεπει να επιλεξουμε ποια απο τις δυο κατευθυνσεις θα παρουμε -γιατι μονο δυο υπαρχουν- ή την κατευθυνση της αλλαγης ή της αποσιωπισης. Ολοι θα πουμε "μα απο εδω και περα μονο αλλαγη!" αλλα θα ηταν καλο να διερωτηθουμε πως θα ερθει αυτη η αλλαγη, πως μπορουμε να τη φερουμε, πως θα πεισουμε το κοσμο να μας ακολουθησει. Δεν ειναι τοσο ευκολο, ισως αν τα παιδια που ειναι στους δρομους βγουν στις τηλεορασεις και μιλησουν, ισως να καταφερουν να δειξουν στο κοσμο οτι αναρχια δεν ειναι βανδαλισμος αλλα ενας ομορφος τροπος ζωης. Θα ηταν καλο να φτιαξουμε γεφυρες εποικινωνιας με το κοσμο ωστε να ενωθουμε και να καταφερουμε να αλλαξουμε το συστημα, δεν νομιζω οτι ειμαι μονος μου οταν φανταζομαι τη δημιουργια μιας κομμουνας ισαξιας αυτης του Παρισιου το 1871. Αν θελουμε να φερουμε μια τοσο μεγαλη αλλαγη στη κοινωνια, χρειαζομαστε ολοι.